Pszenica ozima Ostoja

Produkty Zboża Ozime Pszenica ozima Ostoja

Pszenica ozima Ostoja

Pszenica ozima Ostoja to jakościowa odmiana wyróżniająca się przede wszystkim wysokim i stabilnym potencjałem plonowania, także w warunkach suszy. W doświadczeniach rejestrowych COBORU, na obszarach gdzie występowała susza w okresie marzec–czerwiec, w dwóch kolejnych latach 2021–2022 plonowała znacznie powyżej wzorca. Odmiana bardzo dobrze adaptuje się do warunków i zmienności klimatyczno-glebowej. Świetnie radzi sobie na glebach o niższym pH. Plonowanie w doświadczeniach rejestrowych, w każdym regionie było powyżej wzorca, co potwierdza przydatność tej odmiany do uprawy na terenie całego kraju. Rośliny mają średnią wysokość i bardzo sztywną słomę w fazie dojrzałości pełnej, co wpływa na wysoką odporność na wyleganie. Ziarno jest bardzo dorodne i wyrównane o wysokiej MTZ. Ostoja charakteryzuje się także bardzo wysokim profilem zdrowotności w pełnym spektrum, ze szczególną odpornością na choroby kłosa. Wpływa to na lepszą jakość zbieranego ziarna i lepsze parametry skupowe.

Cechy szczególne pszenicy ozimej Ostoja

Odmiana jakościowa, o bardzo małych wymaganiach glebowych, z bardzo wysoką tolerancją na zakwaszenie gleby – świetnie radzi sobie na stanowiskach o niższym pH.
Wysoka tolerancja na warunki suszowe.
Gen półkarłowatości – bardzo wysoka odporność na wyleganie.
Ziarno bardzo dorodne, o najwyższej MTZ i najbardziej wyrównane spośród wszystkich odmian

Dodatkowe informacje

Wysoki i stabilny potencjał plonowania, także w warunkach suszy – w doświadczeniach rejestrowych COBORU, na obszarach gdzie występowała susza w okresie marzec-czerwiec, w dwóch kolejnych latach 2021-2022, plonowanie znacznie powyżej wzorca.
Bardzo wysoka zdolność adaptacji do różnych warunków i zmienności klimatyczno-glebowej – plonowanie w doświadczeniach rejestrowych, w każdym regionie powyżej wzorca, co potwierdza przydatność tej odmiany do uprawy na terenie całego kraju.
Bardzo dobre wiosenne rozkrzewienie.
Średni termin dojrzewania.
Rośliny średniej wysokości, z bardzo sztywną słomą w fazie dojrzałości pełnej, co wpływa na wysoką odporność na wyleganie.
Bardzo wysoki profil zdrowotności w pełnym spectrum, ze szczególną odpornością na choroby kłosa, co przekłada się na lepszą jakość zbieranego materiału i lepsze parametry skupowe.
W doświadczeniach własnych testowanie różnej obsady roślin i zmniejszenie ilości wysiewu nie wpływało znacząco na obniżenie plonów. Może to mieć duże znaczenie dla obniżenia kosztów zasiewów.

Cechy użytkowo-rolnicze:

typ odmiany

termin kłoszenia

średni

termin dojrzałości pełnej

średni

wysokość roślin

91 cm

zimotrwałość

odporność na wyleganie

7,6 b. wysoka

wymagania glebowe

niskie

tolerancja na zakwaszanie gleby

b. wysoka

MTZ

50,9 g

obsada ziaren (szt./m²)

280-320 szt.

Odporność na choroby wg COBORU:

pleśń śniegowa

b.d

mączniak prawdziwy

7,7 b. wysoka

choroby podstawy źdźbła

7,4 b. wysoka

rdza brunatna

7,3 dobra

rdza żółta

b.d.

DTR

7,6 wysoka

septorioza liści

6,9 wysoka

septorioza plew

8 b. wysoka

fuzarioza kłosów

7,7 wysoka

Parametry jakościowe ziarna

wyrównanie ziarna

91%

gęstość ziarna w stanie zsypnym

77 kg/hl

zawartość białka

11,90%

liczba opadania

380

wskaźnik sedymentacji SDS

84 ml

ilość glutego mokrego

21,80%

Warunki glebowe	Pszenica jest gatunkiem o najwyższych wymaganiach glebowych spośród wszystkich gatunków zbóż, jednak ma pewną tolerancję na jakość gleby. Najlepiej plonuje na stanowiskach żyznych, próchniczych o klasie bonitacyjnej I–III b. Można uprawić na glebach słabszych, ale trzeba liczyć się ze spadkiem plonu oraz większym zużyciem nawozów mineralnych.
Miejsce w płodozmianie	Pszenicę najlepiej siać po roślinach bobowatych, rzepaku oraz burakach cukrowych. Ze względu na przenoszone choroby nie powinno się uprawiać po zbożach, za wyjątkiem odmian tolerancyjnych na uprawę w monokulturze (wysoka odporność na choroby grzybowe).
Nawożenie mineralne	W zależności od zasobności, rodzaju gleby i przedplonu wymaga nawożenia: • fosforem – 70–100 kg P₂O₅/ha • potasem – 80–140 kg K₂O/ha
Nawożenie azotowe	W zależności od przedplonu, żyzności i rodzaju gleby należy zastosować dawkę azotu w granicach 150–180 kg/ha, natomiast przy intensywnej uprawie i na cele konsumpcyjne można zastosować 180–200 kg N/ha. Nawożenie azotowe można zastosować w następujących dawkach: dawka przedsiewna – do 20 kg N/ha na słabszych stanowiskach I dawka w okresie rozpoczęcia wegetacji – 60–90 kg N/ha – wyższe dawki zastosować w przypadku słabo rozkrzewionej pszenicy ozimej II dawka w okresie strzelania w źdźbło – 40–60 kg N/ha III dawka w okresie kłoszenia – 30–40 kg N/ha
	Pamiętać trzeba również o wapnowaniu – najlepiej rośnie na glebach o odczynie pH 6–7. Pszenica bardzo dobrze reaguje na nawożenie dolistne miedzią i manganem. Niedobory tych mikroelementów silnie wypływają na kondycję roślin oraz jakość i wysokość plonu.
Termin siewu i ilość wysiewu	Nasiona przed siewem należy zaprawić preparatami dostępnymi na rynku. Optymalne terminy siewu pszenicy ozimej w Polsce zaczynają się 15 września w północno-wschodniej części kraju, a kończą się 16 października w południowo-zachodniej. Obsada roślin waha się w zależności od odmiany i wynosi od 300 do 450 roślin/m². Ilości wysiewu oscyluje w przedziale 140–170 kg/ha – jest to uzależnione od MTZ, siły kiełkowania i terminu siewu. Dokładną ilość wysiewu można obliczyć przy użyciu kalkulatora, który znajduje się na naszej stronie.

Pszenica ozima Ostoja

Pszenica ozima Ostoja