Seradela pastewna Igela
Seradela pastewna należy do grupy roślin bobowatych, jednorocznych. Jest rośliną jarą. Długość jej okresu wegetacyjnego to 115–160 dni. Znosi przygruntowe przymrozki do –5°C. Uprawia się ją w plonie głównym na zbiór nasion lub na poplony w postaci wsiewki albo poplonu ścierniskowego. Ma wysoką wartość pokarmową zielonki i siana, bo jest bogata w: białko, tłuszcz, wapno i potas. Może być traktowana jako roślina miododajna.
Cechy szczególne saradeli Igela
- Ma możliwość pobierania azotu z atmosfery przy użyciu bakterii brodawkowych – w resztkach pożniwnych pozostawia w glebie około 50 kg N/ha.
- Wysoka wartość pokarmowa zielonki i siana – bogata w białko, tłuszcz, wapno i potas.
Pozostałe informacje
- Ma półstojący typ wzrostu, a rośliny wytwarzają dużą ilość bocznych rozgałęzień.
- Odmiana średnio wysoka, ma wiele jasnozielonych, eliptycznych listków.
- Do uprawy w plonie głównym na zbiór nasion lub jako niezwykle wartościowy poplon w postaci wsiewki albo poplonu ścierniskowego.
- Źle znosi zbyt duże ilości wapna w glebie. Udaje się na glebach żytnich dobrych i słabych. Najlepiej uprawiać na glebach słabo kwaśnych i kwaśnych dostatecznie przewiewnych, a więc lżejszych pod względem możliwości czerpania wody z opadów, lub z głębszych warstw gleby.
- Dobrze odrasta po ścięciu (w sprzyjających warunkach daje dwa pokosy o dużej zawartości białka).
- Termin kwitnienia średni do późnego, a termin dojrzewania średni.
- Średnia długość okresu wegetacji około 135 dni.
- Kwiaty barwy różowej, liczba kwiatów w kwiatostanie – pięć do siedmiu.
- Strąki długie, szerokie, wygięte, z dużą ilością członów 5–7.
- Wysoki potencjał plonowania nasion od 0,8 do 1,5 tony – cechuje się wiernością plonowania nasiennego.
- Przydatna do zastosowań ekologicznych.
- Wykorzystywana do tworzenia mieszanek poplonowych, np. z owsem.
- Znosi przygruntowe przymrozki do –5°C.
- Może być traktowana jako roślina miododajna.
- Zalecana do uprawy w całym kraju.
Agrotechnika seradeli pastewnej Igela
Warunki glebowe
Seradela potrzebuje podłoża o odczynie słabo kwaśnym. Zakres tolerancji pH od 5,4 do 6,5. Z uwagi na możliwość pobierania azotu z atmosfery przy użyciu bakterii brodawkowych w resztkach pożniwnych pozostawia w glebie około 50 kg N/ha.
Miejsce w płodozmianie
Seradelę należy uprawiać w 3 roku po oborniku, nie częściej niż co 4 lata. Dobrym przedplonem są rośliny zbożowe. Trzeba unikać siewu po innych roślinach bobowatych.
Nawożenie
Siew
Przed siewem można stosować szczepionki bakteryjne właściwe dla tego gatunku. Seradelę na nasiona wysiewa się w 3–4 roku po oborniku, w ilości 20–30 kg/ha, w rzędach co 12,5–15 cm pod koniec marca lub na początku kwietnia.
Zbiór
Zbiór seradeli należy wykonać na jeden z dwóch sposobów:
- dwufazowy – koszenie na pokosy, gdy na dolnej części rośliny większość strąków zaczyna brązowieć (około 50%), a w środkowej żółknąć. Nie należy czekać na zakończenie kwitnienia w górnej części. Koszenie na pokosy trzeba przeprowadzić „po rosie” czyli wieczorem lub wcześnie rano, co zapobiega osypywaniu nasion. Wyschnięte pokosy należy omłócić kombajnem.
- jednofazowy – polega na desykacji plantacji (suszenie chemiczne) i omłocie kombajnem z pnia. Uzyskany materiał należy dosuszyć do wilgotności 14% i wyczyścić.
Plony seradeli wahają się od 0,8 do 1,5 t/ha.
