Groch siewny Ursus

Produkty Groch siewny Groch siewny Ursus

Groch siewny Ursus

Poznańska Hodowla Roślin może poszczycić się kolejną odmianą grochu siewnego ogólnoużytkowego, która dołączyła do naszego portfolio. Ursus, to odmiana wąsolistna o średniej wysokości roślin z bardzo mocno rozbudowanymi wąsami czepnymi i bardzo wysoką odpornością na wyleganie. W badaniach własnych i COBORU wyróżniała się stabilnym plonowaniem na przestrzeni lat wynoszącym 101–102% wzorca. Zdrowotność na wysokim poziomie, świetnie sobie radzi z fuzariozą i askochytozą.

Dzięki charakterystycznemu kształtowi strąków, które nie są wygięte, odmiana ta charakteryzuje się podwyższoną odpornością na pękanie podczas dojrzewania. Również równomierne dojrzewanie ocenione na 8,3/9 jest ważne podczas zbioru. Mniejsze osypywanie się nasion = większy plon z pola! Ursus ma stosunkowo niską MTN wynoszącą około 215 g, co przekłada się na mniejszy wysiew nasion i realne oszczędności już od momentu zakupu materiału siewnego.

Cechy szczególne pszenicy ozimej Ursus:

Wysoka odporność na pękanie strąków.
Rośliny niskie z wysoką odpornością na wyleganie.
Wysoki profil zdrowotnościowy.

Dodatkowe informacje

Odo uzupełnienia.

Cechy użytkowo-rolnicze:

typ odmiany

Ogólnoużytkowy

wysokość roslin

80 cm

odporność na wyleganie po kwitnieniu

7,6 b. wysoka

MTN

229 g

zawartość białka

20,4% s.m.

zawartość włókna

6,1% s.m.

wymagania glebowe

średnie

obsada nasion (szt./m2)

110-120 szt.

Odporność na choroby wg COBORU:

fuzaryjne więdniecie grochu

8,2 b. wysoka

askochytoza

7,8 wysoka

mączniak prawdziwy

6,9 b. wysoka

mączniak rzekomy

6,6 średnia

Warunki glebowe	Pszenica jest gatunkiem o najwyższych wymaganiach glebowych spośród wszystkich gatunków zbóż, jednak ma pewną tolerancję na jakość gleby. Najlepiej plonuje na stanowiskach żyznych, próchniczych o klasie bonitacyjnej I–III b. Można uprawić na glebach słabszych, ale trzeba liczyć się ze spadkiem plonu oraz większym zużyciem nawozów mineralnych.
Miejsce w płodozmianie	Pszenicę najlepiej siać po roślinach bobowatych, rzepaku oraz burakach cukrowych. Ze względu na przenoszone choroby nie powinno się uprawiać po zbożach, za wyjątkiem odmian tolerancyjnych na uprawę w monokulturze (wysoka odporność na choroby grzybowe).
Nawożenie mineralne	W zależności od zasobności, rodzaju gleby i przedplonu wymaga nawożenia: • fosforem – 70–100 kg P₂O₅/ha • potasem – 80–140 kg K₂O/ha
Nawożenie azotowe	W zależności od przedplonu, żyzności i rodzaju gleby należy zastosować dawkę azotu w granicach 150–180 kg/ha, natomiast przy intensywnej uprawie i na cele konsumpcyjne można zastosować 180–200 kg N/ha. Nawożenie azotowe można zastosować w następujących dawkach: dawka przedsiewna – do 20 kg N/ha na słabszych stanowiskach I dawka w okresie rozpoczęcia wegetacji – 60–90 kg N/ha – wyższe dawki zastosować w przypadku słabo rozkrzewionej pszenicy ozimej II dawka w okresie strzelania w źdźbło – 40–60 kg N/ha III dawka w okresie kłoszenia – 30–40 kg N/ha
	Pamiętać trzeba również o wapnowaniu – najlepiej rośnie na glebach o odczynie pH 6–7. Pszenica bardzo dobrze reaguje na nawożenie dolistne miedzią i manganem. Niedobory tych mikroelementów silnie wypływają na kondycję roślin oraz jakość i wysokość plonu.
Termin siewu i ilość wysiewu	Nasiona przed siewem należy zaprawić preparatami dostępnymi na rynku. Optymalne terminy siewu pszenicy ozimej w Polsce zaczynają się 15 września w północno-wschodniej części kraju, a kończą się 16 października w południowo-zachodniej. Obsada roślin waha się w zależności od odmiany i wynosi od 300 do 450 roślin/m². Ilości wysiewu oscyluje w przedziale 140–170 kg/ha – jest to uzależnione od MTZ, siły kiełkowania i terminu siewu. Dokładną ilość wysiewu można obliczyć przy użyciu kalkulatora, który znajduje się na naszej stronie.

Groch siewny Ursus

Groch siewny Ursus