Groch siewny jadalny Jowisz

Produkty Groch siewny Groch siewny jadalny Jowisz

Groch siewny jadalny Jowisz

Jowisz jest to najnowsza ogólnoużytkowa i wąsolistna odmiana grochu siewnego z Poznańskiej Hodowli Roślin. Wyróżnia się przede wszystkim wysokim potencjałem plonowania (wg. doświadczeń COBORU w 2021 r. 105% wzorca, w 2022 r. 103% wzorca) w zmiennych warunkach klimatycznych i glebowych.

Wysoki plon wynika z dobrego ustrączenia odmiany – średnia liczba strąków na roślinie 7 szt. Strąki są dodatkowo odporne na pękanie, co jest szczególnie ważne w warunkach suszy i przy opóźnieniu terminu zbioru. Jest odmianą średnio-wczesną – długość okresu od siewu do dojrzałości technicznej wynosi 104 dni. Zawartość białka ogólnego wynosi ok. 22% s.m. Rośliny mają średnią wysokość (82 cm), co w połączeniu z wąsami czepnymi, zapewnia dobrą odporność na wyleganie.

Jowisz kwitnie na biało i ma żółte, okrągłe nasiona. Dojrzewa bardzo równomiernie (8 w skali 9 stopniowej) i charakteryzuje się podwyższoną odpornością na cho roby – szczególnie mączniaka prawdziwego i fuzaryjne więdnięcie grochu. Jest to odmiana o średniej MTN ok. 240 g, co korzystnie wpływa na niższą normę wysiewu/ha.

Cechy szczególne grochu siewnego Jowisz

Podwyższona odporność na choroby – szczególnie na mączniaka i fuzaryjne więdnięcie grochu.
Wysoki potencjał plonowania (wg. doświadczeń COBORU w 2021 r. 105% wzorca, w 2022 r. 103% wzorca) nawet w zmiennych warunkach klimatyczno-glebowych.
Podwyższona odporność na pękanie strąków – mniejsze straty podczas zbioru, co jest szczególnie ważne w warunkach suszy i przy opóźnieniu terminu zbioru.

Pozostałe informacje

Najnowsza ogólnoużytkowa i wąsolistna odmiana grochu siewnego, średnio-wczesna.
Kwiaty koloru białego, nasiona koloru żółtego.
Rośliny dość wysokie, z licznymi i mocnymi wąsami czepnymi, co zapewnia dobrą odpornością na wyleganie.
Bardzo dobre ustrącznienie – nawet do 7 strąków na roślinie.
Równomierne dojrzewanie również zmniejsza straty pożniwne i zwiększa plon nasion.
Parametry żywieniowe na bardzo dobrym poziomie – wysoka zawartość białka.
Odmiana nagrodzona Złotym Medalem Targów Agrotech Kielce 2023.

Cechy użytkowo-rolnicze:

typ odmiany

ogólnoużytkowy

wysokość roślin

100 cm

zawartość białka

21,9% s.m.

zawartość włókna

6% s.m.

odporność na wyleganie po kwitnieniu

7,4 wysoka

wymagania glebowe

średnie

MTN

236 g

obsada nasion (szt./m²)

110-120 szt.

Odporność na choroby wg COBORU:

fuzaryjne więdnięcie grochu

7,6 wysoka

askochytoza

7,9 wysoka

mączniak prawdziwy

7,9 wysoka

mączniak rzekomy

7,2 wysoka

Odmiana uzyskana w ramach projektu pt. „Nowe kierunki i technologie w hodowli zbóż i roślin strączkowych grubonasiennych dla zrównoważonego rolnictwa”, współfinansowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, numer umowy o dofinansowanie POIR.01.01.01-00-0449/18-01.

Warunki glebowe	Dla odmian ogólnoużytkowych grochu jadalnego właściwe są gleby od III do IV klasy, przy czym należy unikać gleb ciężkich, gliniastych oraz kwaśnych. W przypadku grochu pastewnego wymagane są gleby lżejsze od III do V klasy. Grochy powinny być uprawiane na glebach zachowanych w dobrej kulturze o odczynie zbliżonym do obojętnego.
Miejsce w płodozmianie	Zalecane jest stanowisko po roślinach zbożowych w 3 roku po oborniku.
Nawożenie	Nawożenie w zależności od zasobności gleby: P₂O₅ – 50–70 kg/ha, K₂O – 80–100 kg/ha na wiosnę pod uprawki przedsiewne. Ilości nawozu należy dostosować do warunków na danym stanowisku.
Siew	Właściwy termin siewu przypada na okres od połowy do końca marca – taki termin zapewnia dobre warunki dla wschodów i działania herbicydów doglebowych, dobrze rozwinięte rośliny lepiej zniosą suszę majową. Opóźnienie siewu skraca okres wegetacji i obniża plon nasion. Przy wczesnych siewach należy zwrócić uwagę na najczęściej zbyt dużą wilgotność gleby. Wtedy konieczna jest uprawa osuszająca glebę. Wysiew grochu w zbyt wilgotną glebę, zwłaszcza ciężką może spowodować zaskorupienie wierzchniej warstwy i utrudnienie wschodów. Niszczy się też struktura gleby zwłaszcza przy zastosowaniu aktywnych agregatów uprawowych. Optymalna głębokość siewu dla grochu to 6 cm na glebach cięższych i 8–10 cm na lżejszych. Wynika to z podziemnego (hipogeicznego) sposobu kiełkowania – liścienie pozostają w glebie, a część nadliścieniowa (epikotyl) wydłuża się wychodząc nad powierzchnię gleby. Płycej zasiane nasiona mogą być wypłukane przez deszcz i znaleźć się na powierzchni gleby, co negatywnie odbije się na dalszym rozwoju roślin. W nowoczesnej uprawie z zastosowaniem pestycydów rozstawa rzędów 12,5 cm dla grochu jest wystarczająca. Można stosować 15–20 cm. Większe rozstawy stosuje się przy mechanicznej uprawie międzyrzędzi. Trzeba pamiętać, że w obrębie grochu siewnego występują różne formy jak: groch ogólnoużytkowy, grochopeluszki i peluszki. Formy te różnią się grubością nalotu woskowego na liściach i łodygach, długością systemu korzeniowego, zabarwieniem kwiatów i nasion oraz mogą różnie reagować na herbicydy nalistne i doglebowe oraz adjuwanty. Odmiany wąsolistne są mniej ustrączone i należy ich wysiewać więcej niż odmian tradycyjnych. Obsada roślin powinna kształtować się na poziomie 110–120 roślin na m² dla form wąsolistnych, 100 roślin na m² dla form o liściach normalnych. Należy pamiętać, że obsada i ilość wysiewu zależy od rodzaju gleby, przedplonu, wysokości oczekiwanego plonu, a także parametrów nasion (MTN, kiełkowanie). Dokładną ilość wysiewu można obliczyć przy użyciu kalkulatora, który znajduje się na naszej stronie.
Ochrona roślin	W przypadku częstej uprawy na tym samym stanowisku zaleca się zaprawianie właściwą zaprawą nasienną. Stosowanie insektycydów oraz herbicydów według zaleceń IOR. W warunkach pogodowych sprzyjających rozwojowi askochytozy (wysoka wilgotność powietrza, wysoka temperatura, brak wiatru) zaleca się stosować zabiegi profilaktyczne właściwymi fungicydami według zaleceń IOR, zwłaszcza jeśli wystąpiły pierwsze objawy porażenia. Przed siewem można zastosować zaprawę nasienną. Na polach, gdzie nie uprawiano grochu, zalecane jest zastosowanie właściwej szczepionki bakteryjnej. Szczepienie powinno się odbyć w zacienionym miejscu, po wyschnięciu zaprawy. Woda chlorowana zastosowana podczas zaprawiania, słońce oraz wysoka zawartość miedzi i manganu w glebie szkodzą bakteriom brodawkowym. Przy chłodnej wiośnie i przedłużających się wschodach konieczne jest zwalczanie oprzędzików, a podczas kwitnienia groźnymi szkodnikami, które mogą zmniejszyć plon, są pachówka strączkóweczka, strąkowiec grochowy, wciorniastki oraz mszyce. Po przekroczeniu progu szkodliwości dla danego gatunku należy rozpocząć zwalczanie odpowiednimi substancjami aktywnymi.
Zbiór	Termin zbioru określa się na podstawie dojrzałości nasion (90%) i suchości słomy. W przypadku nierównomierności dojrzewania nasion lub zachwaszczenia plantacji należy zastosować zabieg desykacji (ok. 65% nasion dojrzałych). Zbyt wczesne zastosowanie preparatu, a zwłaszcza jego górnej dawki może powodować pomarszczenie nasion zwłaszcza u form ogólnoużytkowych. Jest to spowodowane nagłą utratą wody z niedojrzałych nasion. Zbiór nasion przy niskiej ich wilgotności około 11–14% powoduje wzrost liczby uszkodzonych nasion – przepołowienia oraz mikropęknięcia. Najlepiej zbierać groch o wilgotności nasion 15–16% i dosuszać go zimnym powietrzem. Uszkodzenia nasion mogą być potęgowane przez niewłaściwe ustawienie młocarni kombajnu lub przenośniki i maszyny stosowane do przerobu nasion.

Groch siewny jadalny Jowisz

Groch siewny jadalny Jowisz