Łubin żółty Opal

Produkty Łubin Łubin żółty Opal

Łubin żółty Opal

Opal to odmiana tradycyjna, przeznaczona do uprawy na nasiona i paszę. Jest to roślina bardzo odporna na antraknozę, groźną chorobę infekcyjną, wywoływaną przez grzyby z rodzaju Glomerella cingulata.

W badaniach COBORU w latach 2022–2023 odporność tej odmiany oceniano powyżej 8 w skali 9 stopniowej. Opal jest najsłodszym łubinem żółtym w naszej ofercie z zawartością białka na poziomie 42% i z niskim udziałem włókna surowego. Charakteryzuje go wysoki plon – średnia w badaniach rejestrowych w latach 2022–2023 to 103% wzorca. Jest odmianą niską, około 60 cm i z bardzo wysoką odpornością na wyleganie (ocena 8,5/9). Niska masa tysiąca nasion oscylująca w okolicach około 110 g, powoduje znaczne obniżenie normy wysiewu na hektar.

Bardzo równomiernie dojrzewa i ma niski udział strąków zielonych przed zbiorem, co pozwala ograniczyć straty w plonie.

Cechy szczególne Łubinu żółtego Opal:

Najwyższa odporność na wyleganie.
Najsłodsza odmiana na rynku.
Świetny profil zdrowotnościowy.

Dodatkowe informacje

Odo uzupełnienia.

Cechy użytkowo-rolnicze:

typ odmiany

słodki

barwa kwiatów

żółte

wysokość roślin

59 cm

odporność na wyleganie po kwitnieniu

9 b. wysoka

MTN

113 g

zawartość białka

42,2% s.m.

zawartość alkaloidów

0,007% s.m.

zawartość tłuszczu surowego

5,8% s.m.

zawartość włókna surowego

15,5% s.m.

równomierność dojrzewania

8,6

obsada ziaren (szt./m²)

90-100 szt.

wymagania glebowe

niskie

Odporność na choroby wg COBORU:

fuzaryjne więdniecie łubinu

7,7 wysoka

antraktoza - faza zawiązywania strąków

8,9 b. wysoka

antraktoza - faza dojrzewania strąków

8,5 b. wysoka

brunatna plamistość liści

8 b. wysoka

Parametry jakościowe ziarna

zwartość białka

liczba opadania

wskaźnik sedymentacji SDS

objętość chleba

rozmiękczenie

Warunki glebowe	Pszenica jest gatunkiem o najwyższych wymaganiach glebowych spośród wszystkich gatunków zbóż, jednak ma pewną tolerancję na jakość gleby. Najlepiej plonuje na stanowiskach żyznych, próchniczych o klasie bonitacyjnej I–III b. Można uprawić na glebach słabszych, ale trzeba liczyć się ze spadkiem plonu oraz większym zużyciem nawozów mineralnych.
Miejsce w płodozmianie	Pszenicę najlepiej siać po roślinach bobowatych, rzepaku oraz burakach cukrowych. Ze względu na przenoszone choroby nie powinno się uprawiać po zbożach, za wyjątkiem odmian tolerancyjnych na uprawę w monokulturze (wysoka odporność na choroby grzybowe).
Nawożenie mineralne	W zależności od zasobności, rodzaju gleby i przedplonu wymaga nawożenia: • fosforem – 70–100 kg P₂O₅/ha • potasem – 80–140 kg K₂O/ha
Nawożenie azotowe	W zależności od przedplonu, żyzności i rodzaju gleby należy zastosować dawkę azotu w granicach 150–180 kg/ha, natomiast przy intensywnej uprawie i na cele konsumpcyjne można zastosować 180–200 kg N/ha. Nawożenie azotowe można zastosować w następujących dawkach: dawka przedsiewna – do 20 kg N/ha na słabszych stanowiskach I dawka w okresie rozpoczęcia wegetacji – 60–90 kg N/ha – wyższe dawki zastosować w przypadku słabo rozkrzewionej pszenicy ozimej II dawka w okresie strzelania w źdźbło – 40–60 kg N/ha III dawka w okresie kłoszenia – 30–40 kg N/ha
	Pamiętać trzeba również o wapnowaniu – najlepiej rośnie na glebach o odczynie pH 6–7. Pszenica bardzo dobrze reaguje na nawożenie dolistne miedzią i manganem. Niedobory tych mikroelementów silnie wypływają na kondycję roślin oraz jakość i wysokość plonu.
Termin siewu i ilość wysiewu	Nasiona przed siewem należy zaprawić preparatami dostępnymi na rynku. Optymalne terminy siewu pszenicy ozimej w Polsce zaczynają się 15 września w północno-wschodniej części kraju, a kończą się 16 października w południowo-zachodniej. Obsada roślin waha się w zależności od odmiany i wynosi od 300 do 450 roślin/m². Ilości wysiewu oscyluje w przedziale 140–170 kg/ha – jest to uzależnione od MTZ, siły kiełkowania i terminu siewu. Dokładną ilość wysiewu można obliczyć przy użyciu kalkulatora, który znajduje się na naszej stronie.

Łubin żółty Opal

Łubin żółty Opal