Łubin żółty Diament

Cechy szczególne łubinu żółtego Diament

  • Najsłodsza odmiana na rynku – najniższa zawartość alkaloidów.
  • Wysoka wartość żywieniowa (wysoki plon białka).

Pozostałe informacje

  • Rośliny średniej wysokości, o wczesnym terminie kwitnienia, średnim terminie dojrzewania.
  • Kwiaty koloru pomarańczowo-żółtego i nasiona koloru białego.
  • Odmiana zarejestrowana w 2019 roku.
  • Bardzo wysoki potencjał plonowania – 105% wzorca w 2021 roku.
  • Bardzo wysoka wartość żywieniowa, dzięki wysokiej zawartości białka oraz niskiej zawartości alkaloidów.
  • Niska zawartość włókna surowego – lepsza strawność paszy.
  • Wyjątkowa zdrowotność przyczyniająca się do lepszych plonów.
  • Odmiana z najwyższą odpornością na fuzaryjne więdnięcie łubinu.
  • Drobne nasiona (niski MTN) w połączeniu z dużą siłą kiełkowania dają mniejszą ilość wysiewu – oszczędności już od momentu siewu.
  • Krótki okres od siewu do początku kwitnienia oraz równomierność dojrzewania – łatwiejszy zbiór.
  • Zalecana do uprawy na ternie całego kraju.

Cechy użytkowo-rolnicze:

typ odmiany
słodki
barwa kwiatów
żółte
wysokość roślin
63 cm
odporność na wyleganie po kwitnieniu
7,8 wysoka
zawartość białka
43,7% s.m.
zawartość alkaloidów
0,01% s.m.
zawartość tłuszczu surowego
6,3% s.m.
zawartość włókna surowego
14,7% s.m.
równomierność dojrzewania
8,1
wymagania glebowe
niskie
MTN
133 g
obsada nasion (szt./m²)
90-100 szt.

Odporność na choroby wg COBORU:

fuzaryjne więdnięcie łubinu
8,4 b. wysoka
antraknoza - faza zawiązywania strąków
8,3 wysoka
antraknoza - faza dojrzewania strąków
7,6 wysoka

Agrotechniczne warunki uprawy

Warunki gleboweŁubin żółty uprawia się na najsłabszych glebach klasy bonitacyjnej V i VI. Można również uprawiać na glebach klasy IV, szczególnie na nasiona, jednak muszą to być gleby w dobrej kulturze i nie mogą być podmokłe. Nieodpowiednie są gleby ciężkie, o zasadowym lub mocno kwaśnym odczynie (pH poniżej 4,5), a także gleby próchniczne, rędziny, zlewne gliny oraz mursze o wysokim lustrze wody.
Miejsce w płodozmianieWłaściwym przedplonem dla łubinu żółtego są rośliny zbożowe. Należy go uprawiać w 3 roku po oborniku, nie częściej niż co 4 lata.
NawożenieNawożenie w zależności od zasobności gleby: P2O5 – 50–70 kg/ha, K2O – 80–100 kg/ha. Nie ma konieczności nawożenia azotem.
SiewPowinien być możliwie wczesny, zazwyczaj optymalny termin przypada pomiędzy 20 marca a 10 kwietnia. W przypadku uprawy na zielonkę w opóźnionym terminie – w połowie kwietnia. Łubin żółty wytrzymuje przymrozki do około –7°C.
Głębokość siewu około 3 cm. Łubin żółty kiełkuje epigeicznie – wyciąga liścienie na powierzchnię gleby – dlatego jest wrażliwy na zaskorupienie gleby i wymaga płytszego przykrycia. Rozstawa rzędów 12,5 do 15,0 cm. Obsada roślin 90–100 szt. m2 dla form tradycyjnych. W przypadku uprawy na zieloną masę również warto zwiększyć normę wysiewu o 15–20%. Ilość wysiewu: w zależności od MTN około 130–150 kg/ha dla form tradycyjnych. Należy się upewnić, że materiał siewny pochodzi z plantacji nasiennych wolnych od antraknozy, ponieważ nasiona z plantacji porażonych powodują rozprzestrzenianie się choroby w kolejnym sezonie wegetacyjnym. Szczepienie nasion bakteriami nitryfikującymi (Rhizobium sp., Bradyrhizobium sp. – tzw. nitragina lub nitraza) bezpośrednio przed siewem – szczególnie na glebach, gdzie dawno nie uprawiano łubinu (10 lat lub dłużej). Należy pamiętać, że obsada i ilość wysiewu zależy od rodzaju gleby, przedplonu, wysokości oczekiwanego plonu, a także parametrów nasion (MTN, kiełkowanie). Dokładną ilość wysiewu można obliczyć przy użyciu kalkulatora, który znajduje się na naszej stronie.
Ochrona roślinW przypadku częstej uprawy na tym samym stanowisku zaleca się zaprawianie właściwą zaprawą nasienną. Stosowanie insektycydów oraz herbicydów według zaleceń IOR. W warunkach pogodowych sprzyjających rozwojowi antraknozy (wysoka wilgotność powietrza, wysoka temperatura, brak wiatru) zaleca się stosować zabiegi profilaktyczne właściwymi fungicydami według zaleceń IOR, zwłaszcza jeśli wystąpiły pierwsze objawy porażenia.
ZbiórKombajnem, po zbrunatnieniu strąków i zżółknięciu łodyg, przy wilgotności nasion 14–15%. Zbyt niska wilgotność podczas omłotu powoduje pękanie nasion i mikrouszkodzenia w ich wnętrzu, powoduje również osypywanie się strąków przed kombajnem. Zbyt wysoka wilgotność powoduje wzrost liczby strąków nie wymłóconych i zmiażdżonych. Wilgotność w ciągu dnia jest zmienna, dlatego podczas omłotu dużych plantacji należy śledzić jej zmiany i dostosowywać na bieżąco ustawienia młocarni w kombajnie – młocarnia bardziej skręcona przy większej wilgotności. Motowidło na niskich obrotach i nie wysunięte do przodu, kosa dobrze naostrzona. Plantację wtórnie zachwaszczoną lub nierównomiernie dojrzewającą należy poddać zabiegowi desykacji, gdy przynajmniej połowa strąków zbrunatnieje i po około 7 dniach przystąpić do zbioru. Desykacja osłabia energię kiełkowania nasion, dlatego nie należy jej wykonywać bez wyraźnej konieczności. Po zbiorze, w razie potrzeby, należy dosuszyć nasiona zimnym lub lekko podgrzanym powietrzem. Podwyższona wilgotność umożliwia wtórny rozwój grzybów i spadek energii kiełkowania. Obniżona siła kiełkowania może być również efektem mikrouszkodzeń powstałych podczas omłotu i magazynowania, dlatego z materiałem siewnym należy się obchodzić bardzo ostrożnie. W magazynowaniu i przerobie należy unikać przesypywania nasion z dużej wysokości, na twarde podłoże.

Kalkulator ilości wysiewu

Wynik:

0 kg/ha

Ilość wysiewu jest wyliczana wg wzoru :

(MTZ/MTN x obsada) / siła kiełkowania = ilość wysiewu w kg/ha

Obsada - liczba roślin na jednostce powierzchni (szt./m2)

MTZ - Masa Tysiąca Ziaren (g)

MTN - Masa Tysiąca Nasion (g)

Siła kiełkowania - określona dla nasion kwalifikowanych MINIMUM (dla pszenżyta 80%).