Łubin wąskolistny Salsa - PHR

Produkty Łubin Łubin wąskolistny Salsa

Łubin wąskolistny Salsa

Cechy szczególne łubinu wąskolistnego Salsa

Bardzo wysoka odporność na suszę – świetnie radzi sobie z okresowymi niedoborami wody i stabilnie plonuje nawet w warunkach stresu suszowego.
Niska MTN, drobne nasiona.
Bardzo słodka odmiana – jedna z najniższych zawartości alkaloidów.

Pozostałe informacje

Odmiana o tradycyjnym, rozgałęziającym się typie wzrostu.
Rośliny średniej wysokości, o średnim terminie kwitnienia, wczesnym terminie dojrzewania.
Kwiaty i nasiona barwy białej.
Średni termin kwitnienia oraz wczesny termin dojrzewania.
Jedna z najniższych MTN spośród wszystkich odmian łubinu obniża ilość wysiewu nasion i tym samym koszty uprawy już na początku.
Bardzo wysoka odporność na choroby, szczególnie antraknozę.
Rośliny o mocnej łodydze dzięki czemu są mniej podatne na wyleganie.
Bardzo dobra wartość żywieniowa oraz wysoka strawność paszy dzięki bardzo niskiej zawartości włókna surowego w nasionach oraz bardzo
wysokiej zawartości białka, jednej z najwyższych wśród odmian dostępnych na rynku.

Cechy użytkowo-rolnicze:

typ odmiany

słodki

barwa kwiatów

białe

wysokość roślin

58 cm

odporność na wyleganie po kwitnieniu

7,1 dobra

zawartość białka

30,9% s.m.

zawartość alkaloidów

0,017% s.m.

zawartość tłuszczu surowego

7,1% s.m.

zawartość włókna surowego

14,9% s.m.

równomierność dojrzewania

8,2

wymagania glebowe

niskie

MTN

126 g

obsada nasion (szt./m²)

90-100 szt.

Odporność na choroby wg COBORU:

furazyjne więdniecie

6,9 wysoka

antraknoza - faza zawiązywania strąków

8 dobra

antraknoza - faza dojrzewania strąków

7,9 wysoka

Dane
adresowe

Poznańska Hodowla Roślin Sp. z o.o.

ul. Kasztanowa 5, 63-004 Tulce

Sąd Rejonowy w Poznaniu
Nowe Miasto i Wilda
IX Wydział Gospodarczy
KRS: 0000039691
NIP: 786-10-00-583
Kapitał zakładowy: 16.153.000,00 PLN

Sprzedaż i marketing:
tel. 61 872 79 64
e-mail: phr@phr.pl

© 2022 PHR Sp. z o.o.

Formularz
kontaktowy

Agrotechniczne warunki uprawy

Warunki glebowe	Łubin wąskolistny najlepiej uprawiać na glebach lekkich i średnich w dobrej kulturze, lekko kwaśnych; klasa bonitacyjna IV lub V. Nieodpowiednie są gleby ciężkie, zlewne, zasadowe lub silnie kwaśne (pH poniżej 4,5) oraz gleby próchniczne, rędziny, zlewne gliny oraz mursze o wysokim lustrze wody.
Miejsce w płodozmianie	Właściwym przedplonem są rośliny zbożowe. Łubin wąskolistny należy uprawiać w 3 roku po oborniku, nie częściej niż co 4 lata.
Nawożenie	Nawożenie w zależności od zasobności gleby: P₂O₅ – 50–70 kg/ha, K₂O – 80–100 kg/ha. Nie ma konieczności nawożenia azotem.
Siew	Powinien być możliwie wczesny, zazwyczaj optymalny termin jest pomiędzy 20 marca a 10 kwietnia. Uprawy na zielonkę w opóźnionym terminie – w połowie kwietnia. Łubin wąskolistny wytrzymuje przymrozki do około –5°C. Zalecana głębokość siewu 3–4 cm. Łubin wąskolistny kiełkuje epigeicznie – wyciąga liścienie na powierzchnię gleby – dlatego jest wrażliwy na zaskorupienie gleby i wymaga płytszego przykrycia. Rozstawa rzędów 12,5–15 cm. Obsada roślin 90–100 szt./m² dla form tradycyjnych, 110–120 dla form samokończących wegetację (nierozgałęzione). W przypadku uprawy na zieloną masę również warto zwiększyć normę wysiewu o 15–20%. Ilość wysiewu w zależności od MTN około 140–170 kg/ha dla form tradycyjnych, dla samokończących 160–200 kg/ha. Szczepienie nasion bakteriami nitryfikującymi (Rhizobium sp., Bradyrhizobium sp. – tzw. nitragina lub nitraza) bezpośrednio przed siewem – szczególnie na glebach, gdzie dawno nie uprawiano łubinu (10 lat lub dłużej). Należy pamiętać, że obsada i ilość wysiewu zależy od rodzaju gleby, przedplonu, wysokości oczekiwanego plonu, a także parametrów nasiona (MTN, kiełkowanie). Dokładną ilość wysiewu można obliczyć przy użyciu kalkulatora, który znajduje się na naszej stronie.
Ochrona roślin	W przypadku częstej uprawy na tym samym stanowisku zaleca się zaprawianie właściwą zaprawą nasienną. Stosowanie insektycydów oraz herbicydów według zaleceń IOR. W warunkach pogodowych sprzyjających rozwojowi antraknozy (wysoka wilgotność powietrza, wysoka temperatura, brak wiatru) zaleca się stosować zabiegi profilaktyczne właściwymi fungicydami według zaleceń IOR, zwłaszcza jeśli wystąpiły pierwsze objawy porażenia.
Zbiór	Kombajnem, po zbrunatnieniu strąków i zżółknięciu łodyg, przy wilgotności 14–15%. Zbyt niska wilgotność podczas omłotu powoduje pękanie nasion i mikrouszkodzenia w ich wnętrzu, powoduje również osypywanie się strąków przed kombajnem. Zbyt wysoka wilgotność powoduje wzrost liczby strąków nie wymłóconych i zmiażdżonych. Wilgotność w ciągu dnia jest zmienna, dlatego podczas omłotu dużych plantacji należy śledzić jej zmiany i dostosowywać na bieżąco ustawienia młocarni w kombajnie – młocarnia bardziej skręcona przy większej wilgotności. Motowidło na niskich obrotach i niewysunięte do przodu, kosa dobrze naostrzona. Plantację wtórnie zachwaszczoną lub nierównomiernie dojrzewającą desykujemy, gdy przynajmniej połowa strąków zbrunatnieje i po około 7 dniach przystępujemy do zbioru. Desykacja osłabia energię kiełkowania nasion, dlatego nie należy jej wykonywać bez wyraźnej konieczności. Po zbiorze, w razie potrzeby, dosuszyć nasiona zimnym lub lekko podgrzanym powietrzem. Podwyższona wilgotność umożliwia wtórny rozwój grzybów i spadek energii kiełkowania. Obniżona siła kiełkowania może być również efektem mikrouszkodzeń powstałych podczas omłotu i magazynowania, dlatego z materiałem siewnym należy się obchodzić bardzo ostrożnie. W magazynowaniu i przerobie należy unikać przesypywania nasion z dużej wysokości, na twarde podłoże.